Rozdział 26 "People cry not becouse they're weak. It's becouse they've been strong for too long. ~ MÓJ Johnny Depp"

 
- Charlie to piękne co mówisz, ale - na jego twarzy zaczął malować się smutek. Widać nie tego sie spodziewał - nie mogę z tobą być. Nie pasujemy do siebie. 
- To przez Jameza, tak?

- Co? Nie, Charlie...

- Dobrze, rozumiem. - wstał z ławki - Przepraszam, że zająłem ci czas. Cześć. - rzucił i odszedł zosawiając mnie samą z poczuciem winy.

Po chwili zniknął pod osłoną nocy, a ja... zupełnienie nie wiedziałam co mam zrobić. Potrzylam w przestrzeń, tam gdzie szedł jeszcze chwilke temu blondyn, a potem odwróciłam głowę w strone miejsca, gdzie żegnałam się z szatynem. Nie, dość tego! Wstałam, uniosłam bodbrudek i szybkim krokiem udałam się do domu.  Po głowie ciągle zatały mi słowa Charli'ego "Kocham cię". 

~*~

Potrzebuje rozmowy, wygadać się. Otworzyłam drzwi prowadzące do pokoju mojej siosty i przestąpiłam próg. Siedziała na łóżku po turecku z laptopem na kolanach. Podniosła na mnie wzrok i spytała:

- Chcesz pogadać?

Jest skarbem. Nie musze jej nic mówić, a ona i tak wie co mam na myśli. 

Kiwnęłam głową. Poklpała mniejsce obok siebie na znak, żebym usiadła. Zrobiłam co kazała. 

~Maggie~

- Powiedział, że mnie kocha. - walnęła prosto z mostu

- Kto? Charlie?

- Nie no kurde kot! 

- Sarkazm, czyli nie jest dobrze. - wypuściła głośno powietrze

- Mag mi się cały świat wali!

- Wali? On cie kocha. To piękne.

- Mówiłam ci, że my do siebie nie pasujemy. 

- Hm no tak. - zastanowilam się chwilkę - Ale niby dlaczego? Nie dość, że uzupelniacie jak dwie połówki jabłka się to jeszcze pięknie razem wyglądacie.

- Wygląd nie jest najważniejszy. Inteligencja też się liczy. - zacytowałam szatyna
- No to kurze ideał! - uśmiechnęłam się delikatnie 
- Na pewno... Tylko nie dla mnie... 
Kiedy wypowiedziała te słowa widziałam w jej oczach... niepewność. Ash jest wbrew pozorom zamknięta w sobie. Nikomu wszystkiego nie mówi, (chyba) nawet mnie. Czuję, że tak naprawde chciałaby, żeby był tym jedynym, ale boi się... I dlatego go wciąż odrzuca. Ona nie jest osobą, która mówi "kocham cię" gdy tylko nadaży się okazja. Jeśli to się wydarzy odbiorca może być w stu procentach pewien, że jest to szczere. Jestem dumna z Charlesa, że póki co wytrwale dąży do celu. Mam nadzieje, że to nie zniknie...
- Ale jak ci to wyznał?  
Opowiedziałami przebieg wydarzeń od pożegnania się z Jamesem do odejścia Charliego. Swój monolog zakończyła słowami:
- Wstałam i przyszłam do domu. - dziewczyna pokiwałam głową wpatrzona w koc. - Nie wiem co mam robić. Zastanawiam się czy powinnam iść na ten koncert.
Kiedy usłyszałam to zdanie poczułam sie jakby ktoś mnie podpalił. Innymi słowy wybuchłam lekkim gniewem.
- Jak to?! Ashley ten koncert i ty... Jesteście dla niego ważni. Kurde to jest Charlie Lenehan on wybiera ciebie a ty go tak odrzucasz?! - zaczęłam niemalże krzyczeć - Mógłby mieć każdą, a wybrał właśnie ciebie, blondynkę dla której mógłby zrobić wszystko tyle, że to nie ma dla niej znaczenia! Czy ty wiesz co on o tobie mówi? Kiedy tylko zaczyna to robić wygląda zupełnie jakby odleciał i zapomniał gdzie sie znajduje! - podniosłam ponownie głos - Myślisz, że jak jest gwiazdą to nie ma uczuć?! To może sobie robić co chce?! Idzie do klubu i już ma jakąś lasie! - nie wiem czy troche nie przesadziłam...
- Ty nic nie rozumiesz! A moje uczucia się nie liczą? Zdaje sobie sprawę, że mam "szczęście", bo się we mnie zakochał, ale szczerze mówiąc zupełnie nie sprawia mi to przyjemności i ani moja pewność siebie ani ego na tym nie wzrasta. Chętnie bym się z nimi zamieniła. Nie chcę go odrzucać. Nie chcę by przeze mnie czuł się winny i chodził smutny. Doceniam to co robi i nie powiem jest to dla mnie mniejsze lub większe wyróznienie, ale ja tego nie czuje. - nie kłam misiaczku - Widzę w nim przyjeciela, a nie chłopka. Pewnie byłby idealny w tej roli, ale to nie moja bajka. Nie jestem żadną księżniczką, nawet się nią nie czuje. Moje miejsce powinna zająć jakaś Bambino. Czuję jakbym trafiła tu przypadkiem. Show buisnes? Widzisz mnie w tym? Albo chociaż u boku takiej osoby? My po prostu do siebie nie pasujemy. Tyle...
- Przestań to sobie ciągle wmawiać!
- Ja tylko stwierdzam fakty! Ja i on to sprzeczność. Para przyjaciół nie kochanków. 
- Ashley, ale...
- Dość! Nie chcę już o tym rozmawiać.

Żeby przekonać do siebie moją siostrę trzeba się postarać i być cierpliwy. Już myślisz, że ją masz, a tu taka niespodzianka. Charlie jest tego doskonałym przykładem. Chłopak musi sie wyklazać inicjatywą, a skoro zakochał się w Ashley będzie to wręcz niezbędne. 
Nie rozmawiałysmy jeszcze długo. Kiedy blondynka wyszła z pomieszczenia sięgnęłam po piżamkę

i poszłam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic, który w rzeczywistości zajął 10 minut po czym skierowłam się do kuchni po szklankę wody. Zastałam tam moją mamę! No tak, można było się domyślić, że nie będzie czytała ksiąki tylko siedziała przy komputerze i pracowała. Zamiast wyjść gdzieś z przyjaciółkami ona zarabia na nasze utrzymanie. Postanowiłam, że podsunę jej ten pomysł. Nalałam wody i siadłam przy niej.
- Może wyszłabyś jutro gdzieś do miasta? Mam wrażenie, że twoja doba w 75% to praca.... Reszta sen. - rodzicielka zaśmiała się
- Chętnie, ale jutro nie dam rady.
- Nie możesz ciągle siedzieć w domu. - zwykle to dorosły mówi takie rzeczy dziecku. U nas jest odwrotnie.
- Jutro mamy kontrolę. Jak dobrze pójdzie ściągną ci to cholerstwo.
- A tam. Wiesz, że już się nawet przyzwyczaiłam?
-  Zawsze możesz sobie coś złamać drugi raz. - Ah ten jej humorek
- Kusząca propozycja. 
Chwilkę po zakończeniu rozmowy leżałam już w moim łóziu i leciałam samolotem do Maggieladnii. 


NASTĘPNEGO DNIA

~Ashley~
Otworzyłam oczy i powitałam ten piękny dzień.
- Witaj soboto! 
Odwróciłam się na drógi bok po czym podniosłam sie na zupełnie jakbym została kopnięta prądem. Witaj moja kochana środo! Ah ta ironiczna ja. Nimalże wpadłam na szafę i wyjęłam pierwszy lepszy zestaw, który swoją drogą wcale nie był taki zły.  

 Proste czarne spodnie, biały t-shirt, do tego jeansowa kórtka i obcasy. Pięknie! No dobra nie przesadzajmy. Jest znośnie. Wpadłam do łazienki. Ograniczyłam makijaż do korektora i tuszu do rzęs, bo na nic innego nie miałam już czasu. Zbiegłam po schodach.
- Mamo odwieziesz mnie do szkoły? - spytałam zdyszana. Ktoś tu ma słabą kondycję. 
- Gdzie ty się tak spieszysz? Jest dopiero 7:25. - odpowiedziała wychodząca z kuchni kobieta popijając gorącą kawę. 
 - Co? Ja... A zresztą. Zawieziesz mnie? Chce oddać jeszcze książkę, a żeby to zrobić muszę ponownie odnaleść bibliotekę... - uśmiechnęłam się szeroko
- Ehh... Kawy z rana nie można wypić! - zakręciła oczami i wzięła do ręki klucze od samochodu.
Nie minęło 10 minut gdy mama zajechała na miejsce. Wysiadłam z pojazdu, a w oddali zobaczyłam grupkę nastolatków. Normalne. Tyle, że w śród nich był Charles... i Ruth. Wszystko byłoby ok gdyby nie to, że blondyn nadstawił się jej, żeby dała mu buziaka w policzek. Nie trudno się domyślić, że bez wachania to zrobiła. Okok nie chcę z nim być, ale sam fakt, że jeszcze wczoraj mówił, że mnie kocha, a teraz takie coś odwala?!  Wyczuwam spinę w powietrzu... 
Wyprostowałam się, podniosłam głowę do góry i lekko wypięłam to co trzeba. Ogółem przybrałam dumna i pewna siebie pozycję. Wzięłam jeden głęboki oddech i ruszyłam w ich stronę. Podczas mojej wędrówki Ruth zdążyła już położyć mu głowę na ramieniu. Ehhh...
- No hej. Jak się bawicie? - skierowałam wzrok na blonyna - A ty Charlie? - gdy tylko spojrzałam w te jego niebieskie oczka odwróciłam się do niego przodem i ciągnęłam dalej - Już znalazłeś sobie inną, tak?! Wczoraj jeszcze mówiłeś mi, że mnie kochasz, a teraz obściskujesz się z tą suką?!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Witajcie kochani!!
Mam dla was info!
Postanowiłam, że rozdziały będą się pojawiać we wtorek. Dlaczego? 
Już mówię. W weekend zwykle gdzieś wyjeżdzam albo poświęcam czas na naukę. Rozdziały kończę w poniedziałek kiedy wszystko już odrobie i przez to pojawiają się one dość późno. Mam nadzieję, że od teraz będzie lepiej, a przede wszystkim szybciej.
Co sądzicie o tle? Zastanawiam się nad zmianą i chciałabym poznać wasze zdanie.  
Błagam komentujcie i piszcie co sądzicie. Kropka wystarczy! 
PS Bam leci (xD) w Radiu Young Stars!!! AAAAAAAA!! <3 <3 
Kocham was moje dzieci ~ Maggielenka